En dan hier het krantenartikel wat gistermiddag is afgenomen op het veld.

Artikel is uit het Noordhollands dagblad d.d. 8 augustus 2022. Richard Stekelenburg Gisteren om 16:55

Kort na het middaguur stijgt een klein propellervliegtuig op vanuit de polder bij Beverwijk. Vanaf de grond bepaalt Phil Smit zijn koers. Eén verkeerde beweging en een crash is gruwelijk dichtbij

Kort na het middaguur stijgt zondag 7 augustus een klein propellervliegtuig op vanuit de polder bij Beverwijk. Vanaf de grond bepaalt Phil Smith vanaf dat moment zijn koers. Het zicht is goed en er staat weinig wind. Een paar tellen later verschijnt aan de horizon een Boeing 772 van de KLM, met een snelheid van 403 kilometer per uur op weg naar Canada.

De KLM-reus passeert het veld van modelbouwvereniging Aero Club Heemskerk op een hoogte van 875 meter. „Zie je… zo hoog gaan we echt niet”, zegt Phil. „Ik zal een paar loopings draaien, kijk…” De kleine PC Pilot trainer ’90 met 30 cc 2-taktmotor trekt prompt zijn neus op voor een rondje achterover. Om daarna – op exact dezelfde hoogte van net – zijn rechte lijn weer voort te zetten.

Phil Smit is, evenals Peter van Houten, bestuurslid van de vereniging. Op deze zondag zijn ze naar het eigen veld van de Aero Club gekomen voor een kleine demonstratie met een paar van hun modelvliegtuigen. Phil heeft zijn PC Pilot bij zich. Peter heeft een D-Power Streamline 270V, een zweefvliegtuig met elektromotor, bij zich. En een prachtig ogende modelversie van een Stinson Reliant, een Amerikaanse ’route survey’ ééndekker uit de jaren dertig.

Een kleine vijftig jaar bestaat de Aero Club Heemskerk inmiddels. De vereniging telt zo’n honderd leden. De diversiteit van de leden is groot, vertelt Peter, maar het zijn wel allemaal mannen. „Mijn vrouw is één keer wezen kijken. Na een kwartiertje vroeg ze: ’Dus dít vind jij leuk?’ Modelvliegtuigen is een mannen-ding.

Duim en wijsvinger

Met een fascinatie voor techniek in het algemeen en vliegtuigen in het bijzonder komen de mannen naar het veld om te ontspannen. Zoals de een het heerlijk vindt om een middag lang naar een dobber te kijken, volgen zij hier de bewegingen van hun door eigen duimen en wijsvingers bestuurde vliegtuigen hoog in de lucht.

Of het moeilijk is, zo’n ding besturen? Peter: „Je kan het niet zomaar. En je mag het hier ook niet zomaar. We hebben vrij strikte veldreglementen, en dat is er één van. Kom je hier nieuw en zonder enige ervaring, dan krijg je eerst trainingen en vlieg je de eerste – pak ’m beet – dertig keer niet alleen. Je zender wordt dan gekoppeld aan die van iemand die je begeleid.

Technisch werkt het eigenlijk hetzelfde als een echt vliegtuig, wijst hij op zijn eigen Futuba-zender. „Dit hier is in feite de stuurknuppel. Als ik die maar me toetrek, trekt het vliegtuig op. Met de andere hendels en knoppen worden richting en snelheid bepaald. Maar vraag het maar eens aan Stan daar, wat moeilijker is: een echte Boeing vliegen of een modelvliegtuig…?”

KLM

Stan Brouwer vliegt daadwerkelijk wel eens met zo’n hele grote hier over dit veld. Hij is piloot bij de KLM. „Wat moeilijker is?’’ Met knipoog: ,,Een modelvliegtuig besturen, geen twijfel over!”

Want ja, het luistert nauw. Eén kleine verkeerde beweging en een crash is gruwelijk dichtbij. Peter: „Wat zo’n vliegtuig kost? Dit zweefvliegtuig zonder zender zo’n 700 euro. Je hebt modelvliegtuigen van 300 tot 30.000 euro.”

En dat zijn dan de zogenoemde ARF’s: de ’almost ready to fly’-vliegtuigen. Vroeger werd het er nog veel zelfgebouwd, maar die tijd is voorbij. Phil: „We hebben nog een handjevol zelfbouwers.” De luchtvaart van 2022 is nou eenmaal niet meer die van 1974, en dat geldt ook op schaalmodel. Peter: „De huidige zenders werken bijvoorbeeld ook anders. De kans dat je tegenwoordig nog per ongeluk het vliegtuig van een ander overneemt, is nihil. Vroeger maakte je je verbinding via een kristalletje en legde je je frequentie vast hier in de knijperkast. Dan had je kanaal 64, of 65 of 66… Maar dat ging wel eens mis.’’

In zicht

Tijd om weer de lucht in te gaan. Peter: „Hoe ver ik kan? We blijven sowieso binnen ons eigen gebied. We gaan de snelweg niet over om elk risico uit te sluiten. Die zender is sterk genoeg om naar de torens van Tata daar te vliegen. Maar de gouden regel is: hou je vliegtuig altijd binnen je eigen zicht.”

Zo draait de streamliner even later zijn rondjes. „Ik heb nu thermiek, dus ik zet de motor uit. Kijk eens hoe rustig. Dit is heerlijk ontspannen, toch?”